Sprawozdanie:

Zadanie 1:

W ramach zadania stworzyliśmy zespół dwóch pracowników/ streetworkerów – wychowawców, którzy działają jako zespół interwencyjny. Od początku realizacji projektu zespół pracował zgodnie z założeniami przyjętymi we wniosku, dzięki czemu mieliśmy możliwość zobaczenia „naocznie” jak skutecznym narzędziem staje się praca „out Reach” – w standardzie streetworkingu. W połączeniu ze świetnie sprawdzającym się Drop-in Centre na Piastowskiej praca podwórkowa (streetworking) nabrał kompleksowego wymiaru, a przyjęte przez nas założenia czasem były zbyt ostrożne.

Zespół interwencyjny, konsekwentnie pracując z młodzieżą na relacji zbudował wśród młodych ludzi bardzo mocne zaufanie i poczucie bezpieczeństwa.

W realizacji tego zadania, jak i całego projektu mieliśmy duże wyzwania, gdyż – z zamierzenia- chcieliśmy do nich dotrzeć.

Obecny etap relacji zespołu z młodymi ludźmi „z ulicy” pozwala nam myśleć o jeszcze większym zaangażowaniu ich w funkcjonowanie drop-in centre, warsztaty, działania profilaktyczne i wychowawcze. Nieustannie staramy się proponować im różne aktywności do wyboru- nawiązujące do ich potrzeb, choć dużo miejsca poświęcane jest na rozmowy – dawanie uwagi.

Jest to etap, w którym granica pomiędzy tym co na ulicy, a tym co „w murach” zaczęła się zacierać. Jest to również bardzo ważny element w pracy wychowawczej, gdyż od niego zależy skuteczność naszych dalszych działań i przyszłość tych osób.

Niezależnie od tego, ogromnym sukcesem grupy streetworkerów jest doprowadzenie do takiej sytuacji, że młodzi ludzie, znajdując się w sytuacji kryzysowej, zgłaszają się do nas.

Pracownicy zespołu często są pierwszymi dorosłymi, do których się zwracają licząc na otrzymanie pomocy. Nieodzownym elementem pracy streetworkerów, oprócz stałych i regularnych spotkań, jest informowanie młodych ludzi o dostępnych możliwościach uzyskania wsparcia, kontakt z młodzieżą i organizowanie różnorodnych form pomocy, czy zagospodarowania czasu wolnego. Poza stałą grupą do której zespół kieruje swoje działania, nieustannie monitorowaliśmy również inne, wytypowane wcześniej miejsca w mieście, tj. Plac Zabaw przy ul. Zielonej, Jordanek, Park Słowackiego oraz okolice Centrum Handlowego Sfera.

Praca zespołu interwencyjnego jest kontynuowana po zakończeniu realizacji projektu, zgodnie z wypracowanymi w trakcie jego realizacji, najlepszymi metodami i zdobytym doświadczeniem.

Zadanie 2:

Zgodnie z założeniami przyjętymi we wniosku, stworzyliśmy drop-in centre – przyjazne miejsce, do którego młodzi ludzie mogą przyjść, gdzie nie ma przymusu brania udziału w zajęciach, za to można po prostu porozmawiać z innymi, napić się herbaty, zjeść, skorzystać z Internetu, ładowarki do telefonu, czy wypożyczyć nieodpłatnie rower. Drop-in centre to również przestrzeń, w której odbywają się korepetycje, poradnictwo indywidualne dla tych spośród młodych ludzi, którzy jeszcze nie kwalifikują się do codziennego uczestniczenia w świetlicach, a poziom relacji i współpraca ze streetworkerami rokuje pozytywne zmiany.

W trakcie projektu zmuszeni byliśmy do zmiany lokalizacji – z początkowej na Sixta 15 na obecną – na Piastowskiej 4, co wynikało ze zbyt dużego zainteresowania miejscem ze strony młodzieży i problemami w komunikacji z sąsiedztwem. W obu tych miejscach stworzyliśmy zbliżoną formułę. Pierwsze (wejściowe) pomieszczenie, to część, która pozwala na przygotowywanie kawy, herbaty, przygotowywanie kanapek czy upieczenie ciasta oraz pozostałe pomieszczenia tzw. część wypoczynkowa – gdzie uczestnicy mogą odpocząć, obejrzeć np. mecz w TV czy film na ekranie projektora, pograć w PingPonga lub w piłkarzyki albo odrobić lekcje. Jest również w miarę izolowana część, w której mogą być prowadzone rozmowy indywidualne, czy poradnictwo. W okresie realizacji projektu funkcję wychowawcy pełniło kilka osób – każda z nich nadawała określony charakter. Na naszą korzyść działał też czas – młodzi ludzie coraz chętniej odwiedzali drop-in centre, nawet nie mając wcześniejszego kontaktu z Ulicą Kreatywną.

W ostatnim okresie, chcąc zachować podstawowe zasady bezpieczeństwa, zmuszeni byliśmy wprowadzać ograniczenia w ilości młodzieży odwiedzającej drop-in Centre. Zbyt duża popularność w połączeniu z charakterystycznymi zachowaniami młodych ludzi w okresie dorastania zaczęła nas (dosłownie) przerastać. Wprowadziliśmy bardziej rygorystyczne zasady, limity. Zmieniliśmy również lokalizację warsztatów i korepetycji, pozyskując dla tych celów zupełnie nowe pomieszczenia. Wśród osób korzystających z oferty drop-in centre byli młodzi ludzie traktujący to miejsce jako swój dom – przychodząc codziennie na całe 4 godziny, byli tacy którzy pojawiali się rzadziej ale regularnie, orazi tacy, którzy wpadali spontanicznie – w poszukiwaniu wychowawcy, znajomego albo przychodząc „bo znajomy mówił, że tutaj jest fajnie”. Stworzone przez nas miejsce cieszy się ogromną popularnością wśród uczestników i w ostatnim okresie realizacji projektu, niemal codziennie było odwiedzane przez kilkudziesięciu młodych ludzi.

Obecnie prowadzimy z miastem rozmowy odnośnie możliwości stworzenia w nim placówki wsparcia dziennego w formie pracy opiekuńczej, a od stycznia 2023 codziennie pracuje już tutaj dwóch wychowawców. Przygotowujemy się również do odnowienia pomieszczeń i jeszcze lepszego dostosowania ich do potrzeb młodych ludzi dostrzegając ogromny potencjał tej formy pracy. W okresie realizacji projektu organizowaliśmy w drop-in centre, poza stałą działalnością,, m.in.: spotkania z doradcą zawodowym, bezpłatną wypożyczalnię rowerów, turnieje tenisa stołowego, turnieje gier na Playstation, a jego ofertę nieustannie dostosowywaliśmy do potrzeb młodych ludzi. W drop-in centre przez cały okres trwania projektu, pięć dni w tygodniu, w wymiarze średnio 80h miesięcznie, pracował animator (wychowawca – prowadząc również indywidualne wsparcie. Praca animatora ukierunkowana jest na rozwój kompetencji społecznych i obywatelskich wraz z rozwojem świadomości i ekspresji kulturalnej wśród uczestników. Była to praca trudna bo ogromnie angażująca i odpowiedzialna, żeby wspomóc animatora angażowaliśmy praktykantów, wolontariuszy oraz staraliśmy się tak „operować” pracą zespołu interwencyjnego by był on wsparciem w działalności drop-in centre.

Zadanie 3:

Na potrzeby realizacji tego działania zatrudniliśmy animatora, do którego zadań nalało stworzenie i koordynowanie systemu odrabiania zadań oraz korepetycji dla uczestników projektu.

Od początku realizacji projektu mamy do tego jedną osobę, co dostrzegamy jako istotną cechę zbudowanego systemu wsparcia. Animator odpowiedzialny byłt za pozyskanie do projektu wolontariuszy, którzy będą mogli udzielać wsparcia w formie douczania lub pomocy przy odrabianiu prac domowych uczestnikom. To zadanie, wbrew pozorom okazało się bardzo trudnym wyzwaniem. Próbując pozyskać seniorów (emerytowanych nauczycieli) oraz inne osoby, ostatecznie udało się zbudować system oparty na kilkunastu osobach – w większości studentach, ale korepetycji udzielają (bo działanie kontynuujemy nadal) osoby z dużym doświadczeniem w edukacji.

W trakcie projektu animator nawiązał kontakt z rodzicami/opiekunami dzieci wymagających korepetycji, pomocy w odrabianiu zajęć. Jego działania w głównej mierze polegały na skoordynowaniu możliwości wolontariuszy z potrzebami dzieci. Wyzwaniem w tym zadaniu okazało się – nie pozyskanie osób udzielających korepetycji, ale utrzymanie w ciągłości i systematyczności osób, które z tego wsparcia miały korzystać. Pracując na co dzień z dziećmi i młodzieżą, które mają zaburzenia więzi, które z kolei wprost utrudniają utrzymywanie relacji społecznych – korepetycje momentami przypominały pogoń za nieuchwytnym. Częstym przypadkiem było, że w dniu korepetycji wolontariusz był na miejscu, nie stawiała się jednak osoba mająca z korepetycji skorzystać.

W okresie realizacji projektu pracowaliśmy zepołowo nad wytworzeniem działającego i optymalnego modelu – włączając w to wsparcie rodziców, pozostałych wychowawców, czy nawet rówieśników. Korepetycje i douczanie świadczone w ramach projektu odbywały się zarówno w drop-in centre – z czego z uwagi na zbyt duże zainteresowaniem tym miejscem w końcowym okresie realizacji projektu zrezygnowaliśmy, w pozostałych pomieszczeniach, którymi dysponowało Towarzystwo oraz w domach rodzinnych uczestników. Poza standardowym zaangażowaniem wolontariuszy w korepetycje i douczanie, animator angażował w wolontariat naszych dorastających uczestników oraz absolwentów – pomagali oni przy wydarzeniach organizowanych przez inne instytucje, włączali się w ten sposób w życie społeczności lokalnej, mając okazję poczucia się odpowiedzialnymi i potrzebnymi członkami społeczeństwa.

Na potrzeby realizacji tego zadania pozyskaliśmy kilkunastu wolontariuszy wspomaga naszych wychowawców w codziennej pracy i mimo, że było to bardzo trudne zadanie, największą satysfakcję przynosiły nam codzienne momenty – poprawy oceny, zadowolenia z odpowiedzi lub zrozumienia/polubienia przedmiotu z którym do tej pory dana osoba miała problem. Dla nas jako organizatora dużą wartością jest to, że pomimo zakończenia realizacji projektu nasi wolontariusze pozostali z nami, a wsparcie realizowane jest nadal.